خوشبختانه نوشتار پیشین مان، هزار و یک سند تاریخی در اثبات وجود زبان آذری (زبان باستان آذربایجان)، مورد استقبال و توجه میهن پرستان و حقیقت جویان این مرز و بوم قرار گرفت و در تارنماهای مختلف با بازتاب قابل توجهی روبرو گردید. اما به روال معمول، باز هم بیان واقعیات و استناد به حقایق تاریخی، به مذاق عده ای دروغ پرداز و تحریف گر خوش نیامد و این سو و آن سو دروغ های جدیدی بافتند و زوزه های بی شرمانه تری سر دادند. یکی از ترفندهای این جماعت ایران ستیز، تحقیر زبان فارسی است. آنها به خوبی دریافته اند که زبان فارسی، یکی از مهمترین عناصر پیوند اقوام و مذاهب مختلف ایرانی است و همین زبان مشترک است که کرد و لر و آذری و بلوچ و عرب و... را به هم پیوند داده است. به همین سبب از مدتها پیش، تمام تلاش خود را صرف تضعیف این پیوند مشترک کرده اند تا بلکه از این راه بتوانند به نیات شوم خود برسند و یگانگی ملت ایران را خدشه دار سازند. چه خیال باطلی!
یکی از ادعاهای مضحک تجزیه طلبان و وطن فروشان، جعل آمار سازمان جهانی یونسکو بوده است. آنان ادعا کرده اند که سازمان یونسکو طی آماری ترکی را سومین زبان با قاعده دنیا و زنده‌ای دنیا معرفی کرده و فارسی را لهجه‌ی سی و سوم عربی به حساب آورده است!!!
در حاشیه بحث هایی که پیرامون نوشتار پیشین ما در سایت های مختلف شکل گرفته بود، این ادعای مضحک چند بار دیگر از سوی پان ترکیست های شناخته شده یکی از معروف ترین سایت های اجتماعی ایران (بالاترین)، مطرح گردید. از این رو بر آن شدیم تا نوشتار جدید خود را به این موضوع اختصاص دهیم. نوشتار زیر از تارنمای آذرگشنسب برگرفته شده است که با اندکی تغییرات (و افزودن منابع جدید) در اختیار یاران آزاداندیش ما قرار می گیرد:
در چند سال اخیر، پان‌ترکیستها برای ثبات دروغهای خود پای سازمان بین الملل و یونسکو را به میان کشیده‌اند. چنانکه هفت‌نامه‌ی امیدزنجان، دروغی شرم‌آور به این سان را چاپ نمود و پان‌ترکیستهایی مانند ماشاءالله رزمی و غیره آن را در مجلات رایاسپهر نیز گسترش دادند.
دروغ به این سان است:
«سازمان یونسکو طی آماری ترکی را سومین زبان با قاعده دنیا و زنده‌ای دنیا معرفی کرده و فارسی را لهجه‌ی سی و سوم عربی به حساب آورده است. سازمان یونسکو سال ۱۹۹۹ میلادی را سال «دده قورقود» نامگذاری کرده است.» این افتخار بزرگ بر ترک‌زبانان مبارک باد!
نخست باید گفت که هر سال یا چندسالی سازمان یونسکو بزرگداشت مشاهیر و آثارهای فرهنگی کشورهای گوناگون را جشن میگیرد و جشن دده‌قورقود متعلق به کشورهای ترک‌زبان بوده است و نه کل کشورهای یونسکو. چنانکه برای نمونه جشن بزرگان ایرانی مانند ناصر خسرو و فردوسی یا زردشت جشن کشور عربستان نبوده است. یعنی این چیز خاصی نیست و یونسکو کم و بیش هرسال جشن مشاهیر و دستاوردهای فرهنگی کشورها(آنها که پیشنهاد بزرگداشتی را میکنند) را انجام میدهد.
اما بخش دروغین این روزنامه همان جمله‌ی نخستین آنست. یعنی یونسکو هرگز چنین آمار و ارقام دروغینی نداده است. برای نمونه هر زبان شناسی میداند که ما چیزی به نام “زبان ترکی” نداریم بلکه خانواده‌ی زبانهای تورکیک داریم که دوتا از این زبانها همان ترکی آذربایجانی و ترکی استانبولی است.
با کمال اندوه ولی باید گفت که بجای اینکه مقامات فرهنگی ایران، از جمله “فرهنگستان ایران” پاسخگوی این دروغها باشند ، آنها خوابیده بودند و ناچار پان‌ترکیستها نیز در نشریات خاص خود این دروغها را گسترش دادند. در نهایت یکی از پژوهشگران ایرانی به نام سلیم نیساری، مچ دروغ‌گویان را گرفته و موضوع را به طور نوشتاری دوجانبه با سازمان علمی و فرهنگی یونسکو در میان گذاشت.
پاسخ یونسکو هم این بود:
یونسکو-مورخ مارس ۱۳ ۲۰۰۲
در جواب نامه‌ی مورخ ۱۲ ژانویه ۲۰۰۲ که پرسیده بودید آیا یونسکو اعلامیه‌ای در مورد درجه بندی زبانهای مهم جهان منتشر ساخته است، اشعار می‌دارد که یونسکو هرگز به صدور چنین اعلامیه‌ی غیرمنطقی مباردت نکرده است.
بنگرید به:
و همچنین:
«اطلاعیه‌ی یونسکو در مورد درجه بندی زبانها»، کتاب هفته، تهران، مورخ ۲۵ اردبیهشت ۱۳۸۱٫
خوب این هم یک نمونه دیگر از دروغهای پان‌ترکیستها. این جماعت هرگز به اصول راست‌گویی پایبند نبوده است و دروغ‌گویی و تحریف تاریخ و آمار همواره بخشی جدا‌ناپذیر از آرمان‌های پان‌ترکیستها بوده است.
در همین باره بخوانید:
دانلود چند مقاله ارزشمند
